1872 - 2025
Punselie geschiedenis
Het is 1872 als de Zwitserse familie Punselie zich in Gouda vestigt en in de Zeugstraat een bakkerij opent. Daar, tussen de geur van versgebakken brood en het ritme van handgerolde deegwaren, begint een verhaal dat nog altijd wordt doorverteld – niet in woorden, maar in koekjes.
1872-1940
Wist je dat…
Na een aantal jaren, naast koekjes en taarten, ook broden te hebben gebakken, besloot opa Johan Punselie te stoppen met het zelf bakken van brood. In plaats daarvan haalde hij zijn broden bij bakkerij Steenland. Daarmee werd hij de eerste zogeheten “koude bakker” van Gouda: een bakker die geen eigen brood meer bakte, maar het inkocht.
Een groot voordeel was dat hij veel meer tijd over hield om zich te richten op het maken van taarten en heerlijke koekjes en toch brood kon blijven verkopen in zijn winkel.
Opa Johan Punselie was de eerste generatie Punselie bakkers en werd opgevolgd door de vader van Ronald, en Bertus, samen met zijn broer Gerrit.
1940 - 1945
Tijdens de oorlogsjaren 1940–1945 werden alle Goudse bakkers, waaronder de familie Punselie, ingezet bij Steenland om zogenaamd ‘regeringsbrood’ te bakken. Maar na de bevrijding pakt Bertus Punselie de draad weer op. Met een koffer vol met monsters fietst hij zijn ronde door Gouda en omliggende dorpen. Hij bezorgt ambachtelijke lekkernijen zoals Goudse ruitjes, spritsen, moppen en Jan Hagel – stuk voor stuk ambachtelijk met de hand gemaakt.
Eind jaren 50
Eind jaren vijftig slaat Bertus een gouden brug tussen traditie en vernieuwing: hij bedenkt een koekje waarbij twee Goudse ruitjes worden samengebracht met een zachte karamelstroopvulling. Het resultaat wordt officieel geregistreerd als het Punselie’s Stroopkoekje, en het blijkt een doorslaand succes.
De vraag groeit zo snel, dat het ambacht plaats moet maken voor mechanisatie. In de binnenstad van Gouda – tussen de Spieringstraat en de Tuinstraat – verrijst een productieruimte die geleidelijk uitgroeit tot zo’n 1500 m², met ovens, kantoren en opslag onder één dak. Een indrukwekkende bandoven van 25 meter lang vormt het warme hart van de fabriek
De jaren '70
In de jaren ’70 werken er zo’n twintig medewerkers, en vindt ook de export zijn weg – onder andere naar de Zwitserse supermarktketen Migros, waar het koekje een geliefde lekkernij wordt.
Om de rustige decembermaanden op te vangen, worden jaarlijks ruim een miljoen boterletters en kerstkransen gebakken – waarmee Punselie in die jaren de grootste producent van boterletters in Nederland is.
In 1977 dragen Bertus en zijn broer Gerrit het stokje over aan de derde generatie die het familiebedrijf voortzet met dezelfde toewijding; Ronald, broer Henk en zus An. Er wordt steeds verder geautomatiseerd, en met eigen vrachtwagens worden de bestellingen naar winkels en afnemers gebracht. De boterletters verdwijnen uiteindelijk van het toneel door dalende marges, maar het stroopkoekje blijft fier overeind.
Een bijzonder hoofdstuk vormt de samenwerking met luchtvaartmaatschappijen – KLM serveerde het Punselie koekje maar liefst 44 jaar aan boord, en zo ging de Goudse lekkernij de hele wereld over.
2000 - 2015
Vanaf het jaar 2000 raakt Punselie, net als zovele bedrijven, in zwaar weer. De aanslagen van 11 september 2001, de financiële crisis van 2008 en later de coronapandemie zorgen voor stevige klappen. In 2010 moet het gebouwencomplex met pijn in het hart verkocht worden en teruggehuurd om de productie voort te kunnen zetten. Dankzij de steun van leveranciers en een versterking van het management met een nieuwe financieel en commercieel directeur, komt er vanaf 2015 weer rust en ruimte.
2015-2025
Sinds 2015 staat Ronald Punselie met zijn bedrijf weer op eigen benen. Door keihard te werken, met hart en ziel. Na het overlijden van zijn broer Henk runt hij het bedrijf al jaren in zijn eentje. Ronald is allround: hij is directeur, deegzetter, koekjesbakker, rondleider in eigen fabriek, doet de (personeels)administratie, ontvangt klanten, bezoekt nieuwe afnemers, onderhoudt klantrelaties en organiseert activiteiten — zoals bijv. een Gospelconcert in de Sint Janskerk. Daarvoor staat hij ’s morgens vroeg op om de oven aan te zetten en gaat hij pas laat naar bed, vaak nadat zijn computer nog overuren heeft gemaakt...
Sinds 2024 staat de productie even stil en proberen we een herstart te maken.
